شاخص های توسعۀ کشور مصر دورۀ انقلاب ژانویۀ ۲۰۱۱

بررسی عمیق تحولات اخیر مصر در واژگونی رژیم حُسنی مبارک و دولت انتخابی پس از انقلاب ، نشان می دهد که جنبش های اخیر این کشور نیازمند ارائۀ تحلیلی بر مبنای توسعۀ اقتصادی سیاسی است. جهت گیری خاص مردم مصر در انقلاب، نه صرفاً برای آزادی بیشتر و نه اندک گرایشی برای برپاساختن خیمۀ دمکراسی به سبک و سیاق غرب بود، بلکه تنها، ناتوانی دولت در بخش مطالبات اقتصادی را دربرمی گیرد. براساس دیدگاه نظریه پرداز توسعه، والت ویتمن روستو ، کشورها ازطریق یک مسیر توسعۀ اقتصادی به صورت خطی به سوی پیشرفت سوق می یابند. نظریۀ توسعۀ اقتصادی وی پنج مرحله را شامل می شود که کشورها با گذراندن چنین مسیری می توانند به توسعۀ اقتصادی دست یابند. در این مسیر، سرمایه گذاری خارجی ، مصرف و گرایش های اجتماعی هر جامعه می تواند این روند را شدت و ضعف بخشد. مراحل توسعۀ اقتصادی ممکن است از کشوری به کشور، حتی از منطقه ای به منطقه، متفاوت باشد. ازاین رو، با بررسی شاخص های توسعۀ مصر، متوجه می شویم که طبق نظریۀ روستو ، مصر در مرحلۀ بلوغ دچار بحران می گردد و نه تنها نمی تواند این بحران را برطرف کند و به مرحلۀ تولید انبوه برسد، بلکه با انقلاب اجتماعی سیاسی و اقتصادی مواجه می گردد.